Hallo lieve lezers,

Mijn reis naar Uluru en Darwin was super! Ik denk wel de beste trip van alle reizen die ik hier tot nu toe heb gedaan. Ik begon in Alice Springs waar ik 1,5 dag had voor mijn tour begon; Ik heb het museum van de Royal Flying Doctors, museum of central Australia en verschillende kunstgalerijen bezocht. Vooral de kunstgallerijen vond ik erg leuk, de Aboriginal kunst is erg uniek en het was leuk om al de verschillende kunstwerken met de vele patronen en kleuren te zien. De derde morgen was het erg vroeg opstaan omdat de tour begon en het nog ver rijden was van Alice Springs naar Uluru. Je kan niet anders dan onder de indruk zijn als je rond deze enorme rots-berg loopt en de verhalen hoort over de droomtijd van de Aboriginals; waarbij elk aanzicht en elke oneffenheid van de rots een verhaal en betekenis heeft. Om aan het eind van de dag vanaf afstand de zonsondergang te zien in het, op Uluru na, vlakke landschap was erg bijzonder. Alhoewel ik er eerst een beetje tegenop keek was het slapen in een swag (een oprolbare, canvas slaapzak met een matje erin) onder de sterrenhemel een echte ervaring; wie wil er niet in slaap vallen al kijkend naar de honderden sterren boven zich! (En gelukkig waren de nachten niet al te koud;)). De volgende morgen was het wederom vroeg opstaan aangezien we nu Uluru bij de zonsopkomst gingen zien. Warm aangekleed en met m’n slaapzak om me heen stond ik dus op een uitkijkplatform terwijl ik uitkeek op een onrealistisch landschap: alles is vlak en beetje bij beetje komt de zon op en veranderen de kleuren in de uitgestrekte lucht. Midden in dit landschap omgeven door een soort nevel staat Uluru, alsof de reusachtige rots in het landschap gefotoshopt is. Na deze bijzondere ervaring hikten we door de Valley of the wind alvorens het weer lang rijden was naar onze volgende kampeerplaats. De volgende morgen zag ik de mooiste zonsopgang van m’n hele reis: na een korte hike (nog in het donker maar er was genoeg licht van de volle maan) naar de top van de Kings Canyon had ik genoeg tijd om een goed en rustig plekje te zoeken om daar de zonsopgang te zien. Alhoewel de zonsopgang bij Uluru ook behoorlijk bijzonder was kon het toch niet tippen aan deze. Waar er bij Uluru minstens zo’n 70 man op het uitkijkplatform (gelukkig stonden ze achter me) waren, was er naast onze groep van zo’n 20 man maar een handje vol andere mensen bij de Kings Canyon, en er was genoeg ruimte zodat iedereen z’n eigen plek had (en hierdoor was het ook bijna stil). Het is moeilijk te beschrijven hoe sereen ik me voelde daar zo zittend terwijl ik langzaam de grens tussen schaduw en licht zag verschuiven.

Deel 2 van mijn tour bestond uit de +/- 1500 kilometer tussen Alice Springs en Darwin. Alhoewel dit deel van mijn tour qua bezienswaardigheden misschien het saaist was heb ik toch enorm van de 3 dagen genoten. Met een kleine, maar leuke groep van 8 personen (9 met de gids erbij) had iedereen genoeg ruimte in de bus om wat slaap in te halen of lekker te relaxen en een film/serie te kijken of wat te lezen. De lange Stuart highway bracht ons naar de Devils marbels (Grote granieten rotsblokken die “magisch” op elkaar balanceren), de Daly waters pub (een bijna 100-jaar oude pub versiert met verzamelingen van allerlei rare voorwerpen zoals buitenlands geld, schoenen en bh’s) en langs uitgestorven dorpjes waar soms maar een handjevol mensen woont (en dan met name Aboriginals). ‘s Avonds was het met een drankje erbij gezellig en warm rond het kampvuur en als je opkeek waren de sterren en de Melkweg duidelijk te zien. Het uitgestrekte en lege gebied dat de Stuart highway doorkruist draagt bij, of is waarschijnlijk ook de reden voor z’n mysterieuze reputatie. Er zijn vele rare verhalen over de mensen die in dit gebied wonen of erdoorheen reizen: tientallen mensen die voor het laatst gezien werden op de snelweg verdwenen zonder spoor, het gerucht gaat dat er een Stuart Highway seriemoordenaar actief is…. Wij overbrugden de afstand gelukkig zonder incidenten en konden relaxen in de Mataranka Thermal pools: een oase-achtige stroom van zo’n 500 meter met water van 34? Celsius. Na wederom een mooie zonsopkomst, dit maal in de Katherine gorge was het tijd voor het laatste lange stuk rijden naar Darwin.

Na een vrije dag in Darwin was het tijd voor het 3de en laatste deel van mijn tour. Met een gezellige groep van weer zo’n 20 man vertrokken we richting Litchfield national park waar we al zwemmend het natuurschoon van de Florence en Wangi watervallen konden bezichtigen. Na een lange, hobbelige onverharde weg kwamen we aan bij onze kampeerplek (helaas geen swags meer maar “glamping” met tentjes met veldbedden erin) waar we een gezellige avond onder het genot van wat drankjes hadden (Hoe kan het ook anders haha). De volgende morgen werd ons tijdens een boottocht van alles over de krokodillen die we spotten en het omliggende Kakadu national park verteld, alvorens we het Bowali bezoekerscentrum bezochten waar we meer hoorden over de lokale Aboriginals. We sloten de dag af bij Ubirr, waar onze gids ons de rotstekeningen liet zien waaronder degene van een Tasmaanse tijger (welke 2000 jaar geleden al uitstierf; een indicatie van hoe oud de tekeningen zijn). Vanaf de Nadab lookout hadden we een 360-graden uitzicht op het omliggende landschap waar we de zon zagen ondergaan.

De laatste dag van de tour liep iets anders dan gepland… We gingen naar de afgelegen Jim Jim falls waar we onderaan de waterval gingen zwemmen. Echter nam 1/3 van de groep, waaronder ik, de verkeerde afslag. Blijkbaar had de gids geen instructies gegeven (ik was de laatste persoon met omkleden en toen ik klaar was begonnen we meteen met lopen dus ik dacht dat ik de instructies gemist had), 2/3 van de groep liep behoorlijk snel en was al uit zicht verdwenen toen de voorste personen van de rest van de groep blijkbaar de verkeerde afslag namen… Alhoewel ik wel het bord had gezien volgde ik de andere mensen, ik was nou eenmaal de laatste persoon en had geen instructies gehoord dus ik vertrouwde op hen. Na een uur het redelijk moeilijke pad gevolgd te hebben begon de twijfel toe te slaan, de gids had gezegd dat het 45 minuten lopen was en alhoewel we wat langzame mensen bij hadden hadden we ondertussen toch wel het einde moeten zien of bereiken... Op dit moment kwamen er een moeder en dochter het pad af die zeiden dat we “er bijna waren” dus bleven we doorlopen. Na nogmaals een uur kwamen we op een plateau uit en konden we zien dat we totaal niet in de buurt waren van een plek om te zwemmen. Op dit moment realiseerden we ons dat we, in plaats van de korte wandeling naar het meer, de lange wandeling naar de tóp van de waterval aan het doen waren! Iemand van onze groep wist te vertellen dat deze wandeling een loop/ronde was dus onze redenatie was dat we al over de helft waren dus dat we beter door konden blijven lopen i.p.v. omdraaien. Ik kon op mijn offline map zien dat we nog maar zo’n 20 minuten van de waterval vandaan waren dus met hernieuwde energie vervolgden we onze tocht. Deze kwam helaas tot een abrupt einde toen we het bord bereikten dat zei: “Dit is het einde van de wandelroute, keer om”. Met gemixte gevoelens van frustratie en humor kwamen we tot de realisatie dat de wandeling dus géén loop was maar een retourtocht… Na een korte pauze (en wat foto’s) begonnen we dus aan de lange terugtocht. Nog geen 5 minuten daarna zagen we in de verte 2 personen komen aanrennen (!!). De rest van de groep had zich gerealiseerd waar we waren gebleven en deze 2 jongens waren ons tegemoet gekomen met water en snacks, aangezien we niet voorbereid waren geweest op een hike van een paar uur... Weer een kwartier later kwamen we de gids tegen die een niet al te vriendelijke preek voor ons had waarin wij alle schuld kregen en pas zo’n 2 uur later kwamen we bij het beginpunt van de hike aan waar we met applaus ontvangen werden door de rest van de groep. Iedereen had zich enorme zorgen over ons gemaakt aangezien we zo lang wegbleven en we dus onvoorbereid en met de oudste en meest slecht ter been-persoon op pad waren. Alhoewel iedereen uitgeput, moe & dorstig was, was dit avontuur gelukkig goed afgelopen en konden we met een paar uur vertraging aan de terugtocht naar Darwin beginnen.

Na nog 2 vrije dagen met vrienden van de tour en nog 2 dagen op mezelf in Darwin (gevuld met o.a. de Mindil beach sunset markt, het verkennen van Darwin, een dagje mountainbiken en vooral veel relaxen) zat mijn een-na-laatste vakantie erop. Ik heb weer zoveel mooie dingen mogen zien en leuke mensen mogen ontmoeten, en de combinatie daarvan maakt dat dit de beste reis tot nu toe was!

Inmiddels is het 265 dagen geleden dat ik vertrok uit Nederland om voor een jaar als au pair naar Australië te gaan, nog 100 dagen tot ik weer terugvlieg, en mijn to-do/see lijstje is nog niet klaar! Ik heb nog 1 vakantie en nog enkele weekenden om de dingen daarvan te doen, dus dat geeft wel een beetje plan-stress dus de aankomende periode gaat druk met planning & uitvoering zijn!

Ik hoop dat je het leuk vond om mijn update weer te lezen & tot de volgende keer! ?