Zoals je misschien al gezien hebt heb ik de foto's van mijn wandeling met Amanda al online gezet. De grand canyon circuit-wandeling was super!! Na een behoorlijke rit met de auto gingen we dan op pad om al snel bij Evan's lookout te komen; een (redelijk spectaculair) uitzichtpunt over de onderliggende vallei. Hierna daalden we via vele treden af de canyon in, hoe lager we kwamen hoe groener het werd. Onderaan in de canyon loop je in een groene (en koele, ook erg fijn;)) jungle waarbij je steeds een stroompje volgt of zelfs oversteekt over uitgehouwen stenen. Op verschillende plekken valt het water als een soort regen (we zitten nu in een droge periode, ik kan me voorstellen dat het in een natte periode gewoon een waterval is) van bovenaan de canyon naar beneden. Vooral met het zonlicht erop zorgde dit voor een mooi gezicht (de foto's doen het geen recht). Op een redelijk tempo vervolgden we onze weg, af en toe een stukje naar boven klimmend via trappen om daar langs een klif te lopen alvorens hier weer in af te dalen. Onderweg kwamen we af en toe andere wandelaars tegen die allemaal vriendelijk aan ons vroegen hoe het met ons ging (dit is dus niet alleen Amerikaans) en ons een prettige voortzetting van de wandeling wensten. Aangezien het pad niet breed was moesten we af en toe even aan de kant om mensen langs te laten, grappig detail hierbij is dat Australiërs dan ook aan de linkerkant gaan staan net zoals ze links rijden. De eerste paar keer dat we dus plaats maakten voor andere wandelaars stond ik dus aan de andere kant toen 1 meisje nogal verwart reageerde vertelde Amanda dus dat ik aan de "verkeerde" kant stond. Na deels onder een kleine waterval door te zijn gelopen kwamen we bij een breder stuk vallei waar we onze heerlijke (eerder gekochte) sandwiches hebben opgegeten onder het toeziend oog van een soort kraai en een hagedis. Na de lunch was het tijd om weer de canyon uit te komen door veel, (lees: heel veel) treden omhoog te lopen. Hierbij was het eerste gedeelte nog "jungle"-achtig en spotte ik nog een Rosella, een bontgekleurde papegaai. Hoe hoger we kwamen hoe droger en warmer het werd, alhoewel we nog wel 2 mini-hagedissen zagen was dit gedeelte van de wandeling niet echt spannend meer en begon ik toch wel uitgeput te raken dus ik was blij toen we weer terug bij de auto waren. Na mijn wandeling en de eerste week hier kan ik uit eigen ervaring, en van de verhalen van de mensen hier, zeggen dat het (gelukkig!) hartstikke meevalt met de enge, gevaarlijke dieren in Australië.

Woensdag had ik mijn 2de en laatste rijles waarbij we (ik) een rondje gereden heb over de Mount Panoroma (de racebaan, maar je mag er op normale dagen dus maar max. 60km/u rijden). 's Avonds kwam Russ, de vader, thuis en kwamen de buren langs om een drankje te drinken. Dit was erg gezellig, de buren zijn leuke mensen en Russ vertelde van alles over zijn werk in Papua-Nieuw-Guinea (PNG).

Donderdag was een rustige dag; Russ en ik zijn ergens koffie wezen drinken waarna we nog even in het winkelcentrum zijn geweest om voor mij een nieuwe zonnebril (de enige die ik mee had was dinsdag tijdens de wandeling midden op 't glas beschadigd) en een pet te halen. Deze items heb ik hier echt wel nodig; de zomer is net begonnen en de temperatuur is nu overdag zo'n 25 graden. Daarnaast is het UV-gehalte van de zon hier veel hoger dan in Nederland (in NL is blijkbaar 7 of 8 al hoog maar in Australië is het gehalte vaak 14 of 15) aangezien AUS dichter bij Antarctica (waar het gat in de ozonlaag is) ligt dan NL. Dus: altijd m'n zonnebril & pet mee en 's morgens insmeren met zonnebrandcrème en dit gedurende de dag nog herhalen.

Vrijdag was Amanda's laatste werkdag op de universiteit hier en samen met haar collega's had ze een "morning tea", wat in NL vergelijkbaar is met de koffiepauze maar i.v.m. haar afscheid waren er verschillende taarten en andere hapjes. Nadien zijn we met enkele van haar vrienden nog gaan lunchen en 's avonds hadden een kerstfeestje bij de buren: een feestelijke dag dus;)

Aangezien het hier dus zomer is voelt het absoluut niet als kerst voor mij maar het kerstfeestje was wel leuk: eerst wat drinken met hapjes terwijl de kinderen lekker zwommen in het zwembad en daarna bbq'en. We aten wel aan een feestelijk gedekte tafel en vooraf aan het eten kregen we "christmas crackers": een soort kado'tje waarbij je tegelijkertijd met een ander persoon aan een uiteinde trekt waardoor het kado'tje open "knalt"; in elk kado'tje zat een klein speelgoedje en een kerstgrapje. Als dessert hadden we de overgebleven taarten van 's morgens:) Aan het eind van de avond werden er tussen de buren nog wat kado'tjes uitgewisseld en daarna was het voor ons tijd om te gaan slapen aangezien we een vroege morgen hadden. De buren gingen nog een tijdje door, dit was goed te horen omdat mijn raam aan hun tuin grenst en dan precies de kant waar zij op het terras zaten, ik hoef vast niet te zeggen dat ik dus niet zo goed geslapen heb.

De volgende mogen was het vroeg aangezien Logan een cricket wedstrijd had die tot half 12 duurde, maar om half 12 was het ook open huis dus dan konden we het huis niet in. Vandaar dat we allemaal vroeg uit bed waren en bij Mcdonalds (of Maccas zoals de Australiërs het noemen) ontbijt haalden. Ik heb altijd gedacht dat cricket de sport was waarbij je een soort golfballen door poortjes moet slaan maar het blijkt dus gewoon een soort honkbal te zijn.... Dat maakte het wel makkelijker met het leren van de regels haha en een hele morgen met mooi weer buiten zitten met wat hapjes en drankjes (aangezien het Logan's laatste wedstrijd was) is ook geen straf. Na de wedstrijd zijn we nog doorgereden naar een "nabijgelegen" (afstanden zijn hier heel anders dan in NL, zo was dit bijvoorbeeld zo'n halfuur rijden) dorpje Millthorpe waar het Millfest straatfestival was met allerlei kraampjes, waar je lokale wijn en bier kon proeven en waar er verschillende optredens waren. Blijkbaar telt het dorp maar +/- 700 inwoners maar toch hebben ze voornamelijk winkeltjes met hippe spullen. Het dorp staat in de regio zo goed bekend dat mensen er speciaal voor naar toe komen.

Inmiddels voelt het al alsof ik hier al langer dan 1.5 week ben en zit ik al redelijk in m'n rol als au pair. Alhoewel het logisch en makkelijker zou zijn om vanuit Bathurst naar Sydney te gaan i.p.v. vanuit Brisbane denk ik niet dat ik dat ga doen. Het is best een drukke periode voor het gezin; er staan altijd wel activiteiten op de planning, ik vind het ook leuk om deze te doen en ik wil niet overhaast een tripje naar Sydney maken. Ik ben hier voor een heel jaar dus tijd genoeg om het goed te doen!